آقا اجازه خسته ام از این همه فریب

 از های و هوی مردم این شهر نا نجیب

آقا اجازه پنجره ها سنگ گشته اند

 دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب

آقا اجازه باز به من طعنه می زنند

 عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب

«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می کنند

«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب . . .

دوست دارم که یک شب جمعه_ صبح گردد به رسم خوش عهدی

ناگهان بشنوم زسمت حجاز_نغمه ی دلخوش انا المهدی